Ostatnio na blogu pojawił się artykuł o budowaniu bliskości w związku. Opowiedziałam wam o tym w jaki sposób kobiety i mężczyźni tworzą relacje i co może być zagrożeniem. Na Instagramie pojawiło się jednak szybko pytanie, czym właściwie jest bliskość? Myślę, że bardziej użyteczne będzie wprowadzenie pojęcia „intymność”, które zawiera w sobie wiele aspektów bliskości. Często pary jako intymność rozumieją w pierwszym skojarzeniu seksualność, ale to tylko jeden z aspektów.
Wczesny okres dorosłości to czas intensywnych zmian – uczymy się nie tylko nowych kompetencji w sferze zawodowej – lecz także, a może przede wszystkim – przygotowujemy się do tworzenia własnej rodziny. Często w rozmowach z klientami w wieku 18-30 lat głównym tematem jest poszukiwanie partnera lub trudności wynikające z docierania się między dwojgiem ludzi. Poczucie samotności i tęsknota za bliskością jest jednym z trudniejszych aspektów życia człowieka. Czasami mamy wrażenie, że całe nasze życie odmieni się, gdy odnajdziemy tę właściwą osobę, z którą możliwe będzie pójście przez świat. Wczesna dorosłość nie jest jednak „czystą kartą” – wiele rzeczy już się nauczyliśmy, mamy pewną wizję siebie i świata. Dziś już wiemy, że człowiek rozwija się przez całe życie i że na osobowość i tożsamość należy patrzeć raczej przez pryzmat zmian i procesów a nie czegoś stałego. Jeśli zmieniamy się całe życie, to dlaczego trzeba być ostrożnym i uważnym, żeby w relacjach nie zgubić gdzieś po drodze siebie? Dlaczego bliskość jest tak trudna?
Czas izolacji trwa dalej, co więcej nie widać raczej jeszcze jego końca. Ostatnio przyglądaliśmy się zmianom w relacjach na płaszczyźnie ja – inni ludzie oraz parom mieszkającym razem. Kto nie czytał może to łatwo nadrobić TUTAJ.
Dzisiaj chciałabym podzielić się swoimi refleksjami odnośnie relacji w których bywa równie trudno. Zaczniemy od par które z różnych powodów nie mieszkają razem, przyjrzymy się niebezpieczeństwom występującym w domach z przemocą lub nałogami, ale także to czas na refleksje nad relacją ze swoimi rodzicami i dziadkami. Na koniec przyjrzymy się emocjom dzieci a więc poddamy refleksji czego mały człowiek może teraz od nas bardzo mocno potrzebować.
Trochę inaczej wyobrażałam sobie pierwszy artykuł na blogu. Myślę jednak, że każdy z nas stanął teraz przed wyzwaniem jakim jest zmiana swoich planów, priorytetów czy oczekiwań.
Ludzkość stanęła przed wyzwaniami o jakich jeszcze pół roku temu nawet nie myślała. Często marzyliśmy sobie o tym wszystkim co zrobilibyśmy gdybyśmy tylko mieli czas. Ja sama po całym tygodniu pracy obiecywałam sobie, że jeszcze tylko chwila i zwolnię. Sama musiałam się zmierzyć ze swoją złością i smutkiem czemu akurat teraz? Czemu nie za pół roku? Zrobiłabym jeszcze tylko to i tamto… Tylko prawdopodobnie nigdy nie byłoby dobrego czasu na coś takiego.
A jednak koronawirus nadszedł właśnie teraz. Można się na to złościć, można od tego uciekać ale jednak nasz świat się zmienił. Teraz nadeszła prawdziwa próba nie tylko dla całej służby zdrowia i gospodarki. Nadeszła prawdziwa próba dla naszych relacji i to na każdej płaszczyźnie. Relacje ja – inni ludzie, ja – mój partner/ partnerka, ja – moi rodzice, dziadkowie, ja – moje dziecko i może szczególnie ja w relacji sama ze sobą.
No to po kolei…