Najczęstszym problemem z którym przychodzą pary do gabinetu psychoterapeuty nie są zaburzenia, lecz brak pożądania. Jest wiele podejść do seksualności człowieka, natomiast ja was dzisiaj zaproszę do podejścia typowo systemowego – jest to podejście skierowane nie do osoby, lecz do pary. Potraktujcie ten artykuł jako zaproszenie do spojrzenia z trochę innej perspektywy na seksualność i trudności z pożądaniem.
Chociaż preferujemy jako ludzie opowieści o wierności, to jednak statystyki są bezduszne – zdrady są częste. Pokazują to zarówno badania[1] jak i doświadczenie terapeutyczne.
Ostatnio na blogu pojawił się artykuł o budowaniu bliskości w związku. Opowiedziałam wam o tym w jaki sposób kobiety i mężczyźni tworzą relacje i co może być zagrożeniem. Na Instagramie pojawiło się jednak szybko pytanie, czym właściwie jest bliskość? Myślę, że bardziej użyteczne będzie wprowadzenie pojęcia „intymność”, które zawiera w sobie wiele aspektów bliskości. Często pary jako intymność rozumieją w pierwszym skojarzeniu seksualność, ale to tylko jeden z aspektów.
Będąc w związku, dość szybko dochodzimy do pewnej życiowej prawdy – pokłócić można się praktycznie o wszystko. Nawet o coś, co kiedyś nas rozczulało jak np. sposób w jaki partner gryzie jabłko lub przeczesuje włosy. Jakoś tak jest, że początkowo potrafimy rozczulić się wieloma rzeczami, ale kiedy pył namiętności osiada, to możemy spojrzeć na siebie i związek z zupełnie nowej, fascynującej perspektywy.
Ostatnio starałam się opowiedzieć wam o tym, jak można zaopiekować się emocjami dziecka w trudnych sytuacjach. Wtedy dużą uwagę przykładałam do ważności rozmowy. Jakoś tak się układa w życiu, że najpierw rodzice obawiają się, że dzieci są za małe na pewne tematy a potem nagle jest już za późno i nastolatek nie chce z nami rozmawiać, bo ten właściwy czas już minął. No właśnie jak sprawić, żeby nastolatek nie zatrzaskiwał przed nami drzwi tylko zechciał nas wpuścić do swojego świata?