Czas izolacji trwa dalej, co więcej nie widać raczej jeszcze jego końca. Ostatnio przyglądaliśmy się zmianom w relacjach na płaszczyźnie ja – inni ludzie oraz parom mieszkającym razem.  Kto nie czytał może to łatwo nadrobić TUTAJ.

Dzisiaj chciałabym podzielić się swoimi refleksjami odnośnie relacji w których bywa równie trudno. Zaczniemy od par które z różnych powodów nie mieszkają razem, przyjrzymy się niebezpieczeństwom występującym w domach z przemocą lub nałogami, ale także to czas na refleksje nad relacją ze swoimi rodzicami i dziadkami. Na koniec przyjrzymy się emocjom dzieci a więc poddamy refleksji czego mały człowiek może teraz od nas bardzo mocno potrzebować.

Trochę inaczej wyobrażałam sobie pierwszy artykuł na blogu. Myślę jednak, że każdy z nas stanął teraz przed wyzwaniem jakim jest zmiana swoich planów, priorytetów czy oczekiwań.

Ludzkość stanęła przed wyzwaniami o jakich jeszcze pół roku temu nawet nie myślała. Często marzyliśmy sobie o tym wszystkim co zrobilibyśmy gdybyśmy tylko mieli czas. Ja sama po całym tygodniu pracy obiecywałam sobie, że jeszcze tylko chwila i zwolnię. Sama musiałam się zmierzyć ze swoją złością i smutkiem czemu akurat teraz? Czemu nie za pół roku? Zrobiłabym jeszcze tylko to i tamto… Tylko prawdopodobnie nigdy nie byłoby dobrego czasu na coś takiego.

A jednak koronawirus nadszedł właśnie teraz. Można się na to złościć, można od tego uciekać ale jednak nasz świat się zmienił. Teraz nadeszła prawdziwa próba nie tylko dla całej służby zdrowia i gospodarki. Nadeszła prawdziwa próba dla naszych relacji i to na każdej płaszczyźnie. Relacje ja – inni ludzie, ja – mój partner/ partnerka, ja – moi rodzice, dziadkowie, ja – moje dziecko i może szczególnie ja w relacji sama ze sobą.

No to po kolei…