Czas świąt jest zwykle szczególnym czasem w życiu każdego z nas. Niektórzy nie mogą doczekać się wspólnych rodzinnych chwil, niektórzy z lękiem myślą o domach rodzinnych już kilka miesięcy wcześniej.
W tym roku wszyscy mamy inaczej. Ze względu na epidemię koronawirusa wielu z nas decyduje się spędzić czas świąt w najbliższym gronie. Dzisiaj chciałabym poruszyć temat trudnych emocji związanych z izolacją od rodziny podczas Wielkanocy.
W poprzednich artykułach zastanawialiśmy się jak to jest być w relacjach w czasie pandemii. TUTAJ można poczytać o relacjach z ludźmi w ogóle oraz o parach mieszkających razem, natomiast TUTAJ bierzemy na tapetę relacje w parach niemieszkających razem, domy z problemem przemocy lub uzależnienia ale także relacje z rodzicami, dziadkami i dziećmi.
Dzisiaj natomiast zaciekawmy się samym sobą.
Czas izolacji trwa dalej, co więcej nie widać raczej jeszcze jego końca. Ostatnio przyglądaliśmy się zmianom w relacjach na płaszczyźnie ja – inni ludzie oraz parom mieszkającym razem. Kto nie czytał może to łatwo nadrobić TUTAJ.
Dzisiaj chciałabym podzielić się swoimi refleksjami odnośnie relacji w których bywa równie trudno. Zaczniemy od par które z różnych powodów nie mieszkają razem, przyjrzymy się niebezpieczeństwom występującym w domach z przemocą lub nałogami, ale także to czas na refleksje nad relacją ze swoimi rodzicami i dziadkami. Na koniec przyjrzymy się emocjom dzieci a więc poddamy refleksji czego mały człowiek może teraz od nas bardzo mocno potrzebować.